परदेशीको सन्देश (कविता)
२०७७ पुष १५ गते ११:४१
ए मेरो प्रिय साथि,
म पुकार गर्दैछु
सात समुन्द्र पारिबाट
की-
मैले प्रवासमा
जति रगत र पसिना बगाएता पनि
मेरो मातृभुमिले
आँशु बगाउनु नपरोस्!
मेरै पाखुरिले-
सप्तरङ्गी फूलहरु
फुल्छन् भने,
यो मरुभुमिमा
सुगन्ध फैलिन्छ भने,
किन मेरो मातृभुमिलाई
ओइलाउनु पर्छ ?!
प्रकृतिको अनुपम उपहार
बिरहरुको गाथा बोकेको
त्यो प्रिय भूमि-
सगरमाथाको पनि जननी
स्वर्ग भन्नु नै
मेरै नेपाल हो;
मानिसहरु फगत्
अर्को स्वर्ग खोज्दैछन् !!
भुमरिमा अल्झिएर,
बाध्यता र विवशताको
असंख्य सपनाहरु बोकि
यो परदेशी भूमिमा
बिताएका एक-एक पलहरु
ब्यर्थै जानेछन्
मेरो पसिना, मेरो रगत
पैसामा साटिदां
मूल्य पाउदैंनन्।
त्यसैले ,साथि!
पुर्याइदिनु यो सन्देश
मेरो भूमिलाई:
परदेशी आउँदै छ
मुटुमा माया साँचेर
यही स्वर्गिय भूमिमै
सुन, चाँदि, हिरा र मोति
फलाउने सपना बोकेर,
अधम्य साहस बोकेर। ।
